Μπούκα-Βλύχα 1816.Ιστορική αναφορά από τον Φρανσουά Πουκεβίλ για το χωριό μας.

Ανοίγω το facebook και βλέπω μήνυμα από τον Νίκο τον Ντούλια.Μου λέει λοιπόν ότι βρήκε ένα κείμενο του 1816 ενός Γάλλου πρέσβη στα Ιωάννινα του Αλή Πασά, που ταξίδεψε στις γύρω περιοχές, μεταξύ αυτών και στη Βλύχα.

Πρώτη σκέψη “Έλεος, που τα ξεσκάβει αυτός ο άνθρωπος”. Δεύτερη “Ενδιαφέρον, για να δούμε”

Άρχισα λοιπόν να κοιτώ το κείμενο (ολόκληρο στην Αγγλική της εποχής), να ψάχνω τα κομμάτια στα οποία αναφέρεται η περιοχή. Μιλά λοιπόν για το λιμάνι του Καρβασαρά, επίσης για κάποιο ερημικό νησί με το όνομα Αρμυρός. Μας λέει για Κυκλώπιες οχυρώσεις τις οποίες μάλιστα ταυτίζει με τις αρχαίες Όλπεις. Η περιγραφή της περιοχής δεν είναι όμως απόλυτα σαφής ή τουλάχιστον δε κατάφερα να τη “φέρω” στα σημερινά δεδομένα. Π.χ. στο κείμενο αναφέρει ότι από το λιμάνι του Καρβασαρά φτάνει στον χείμαρρο Κρίκελο, ένα μίλι πιο βόρεια περνά έξω από τη Βλύχα και μετά στο Κατάφουρκο (Kataphrico). Σε άλλο σημείο του βιβλίου (δίνεται παρακάτω) μας λέει ότι από το Κατάφουρκο, οδεύοντας νότια, φτάνει πρώτα στον χείμαρρο Κρίκελο και μετά στο χωριό της Βλύχας.

Ακόμα στο κείμενο μας μιλά και για το Αμφιλοχικό Άργος και την πεδιάδα του, που μάλιστα μας λέει ότι είναι ιδιαιτέρως έυφορη. Μιλά για κάμπο με πλούσιες σοδειές φημισμένο από την αρχαιότητα, όμως αυτό που μας κινεί την περιέργεια είναι η περιγραφή της αρχαίας πόλης. Μιλά για πύργους που προεξέχουν από το νερό, για ερείπια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, που μάλιστα, τις μέρες με καθαρά νερά μπορείς να διακρίνεις τα τείχη μέσα στη θάλασσα. Οι ντόπιοι ψαράδες, λέει, της εποχής την αποκαλούν η Βυθισμένη Πόλη.

Όμως το σημείο του βιβλίου που μείναμε περισσότερο είναι εκείνο που ο περιηγητής προσεγγίζει τη Βλύχα από το Μακρυνόρος, το οποίο μάλιστα αναφέρει ως σχεδόν απροσπέλαστο λόγω της πυκνής βλάστησης. Μας περιγράφει την ευρύτερη περιοχή ως παραδομένη στους λύκους που όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στους τρομερούς κλέφτες,οι οποίοι έχουν βρει καταφύγιο στην περιοχή.
Βγαίνοντας από το Μακρυνόρος αναφέρει ότι φτάνει στο χωριό Κατάφουρκο και μετά ότι ανοίγεται μπροστά του ένα μεγάλο πεδίο από το οποίο έχουν κοπεί τα δέντρα έτσι ώστε να αποτρέπει τους κλέφτες να κατεβαίνουν προς τα εκεί. Μετά φτάνει στη γέφυρα του χείμαρρου Κρίκελος, ο οποίος, αναφέρει, ότι κρίνοντας από την κατάσταση της κοίτης του πρέπει να είναι πολύ δυνατός την εποχή των βροχών.
Έπειτα φτάνει στο παραθαλάσσιο χωριό του Αράπη και μετά στο χωριό της Βλύχας, όπου και θα περάσουν τη νύχτα.
Στη Βλύχα αναφέρει 40 ελληνικές οικογένειες τις οποίες εκδίωξε, αφού πήρε τις περιουσίες τους, ο Αλή Πασάς από την Πρέβεζα. Μας αναφέρει ότι οι κάτοικοι ζούσαν σε καλύβες διότι ήταν πλέον πάμφτωχοι, πουλούσαν το καλαμπόκι τους και έφερναν αγαθά από τα νησιά του Ιονίου. Ήταν ιδιαιτέρως φιλόξενοι και περιποιήθηκαν αυτόν και τον αδερφό του φέρνοντάς τους γάλα και ότι άλλο είχαν.

Μάλιστα μας λέει ότι γνώριζαν τον αδερφό του και τον εκτιμούσαν διότι τους είχε προστατέψει αρκετές φορές στο παρελθόν. Τέλος μας μιλά και για κάποιον μεγάλο πύργο στη περιοχή, που όμως δεν είναι από την αρχαιότητα.

Αυτά τα ωραία, αυτά τα περίεργα μας μεταφέρει ο Pouqueville από την περιοχή και είπαμε να τα μοιραστούμε μαζί σας, ελπίζουμε να τα απολαύσετε όπως εμείς. Πηγή αλλά και αφορμή για το άρθρο είναι το βιβλίο

POUQUEVILLE'S TRAVELS IN SOUTH- 
ERN EPIRUS

Ανοίγω το facebook και βλέπω μήνυμα από τον Νίκο τον Ντούλια.Μου λέει λοιπόν ότι βρήκε ένα κείμενο του 1816 ενός Γάλλου πρέσβη στα Ιωάννινα του Αλή Πασά, που ταξίδεψε στις γύρω περιοχές, μεταξύ αυτών και στη Βλύχα.

Πρώτη σκέψη “Έλεος, που τα ξεσκάβει αυτός ο άνθρωπος”. Δεύτερη “Ενδιαφέρον, για να δούμε”

Άρχισα λοιπόν να κοιτώ το κείμενο (ολόκληρο στην Αγγλική της εποχής), να ψάχνω τα κομμάτια στα οποία αναφέρεται η περιοχή. Μιλά λοιπόν για το λιμάνι του Καρβασαρά, επίσης για κάποιο ερημικό νησί με το όνομα Αρμυρός. Μας λέει για Κυκλώπιες οχυρώσεις τις οποίες μάλιστα ταυτίζει με τις αρχαίες Όλπεις. Η περιγραφή της περιοχής δεν είναι όμως απόλυτα σαφής ή τουλάχιστον δε κατάφερα να τη “φέρω” στα σημερινά δεδομένα. Π.χ. στο κείμενο αναφέρει ότι από το λιμάνι του Καρβασαρά φτάνει στον χείμαρρο Κρίκελο, ένα μίλι πιο βόρεια περνά έξω από τη Βλύχα και μετά στο Κατάφουρκο (Kataphrico). Σε άλλο σημείο του βιβλίου (δίνεται παρακάτω) μας λέει ότι από το Κατάφουρκο, οδεύοντας νότια, φτάνει πρώτα στον χείμαρρο Κρίκελο και μετά στο χωριό της Βλύχας.

Ακόμα στο κείμενο μας μιλά και για το Αμφιλοχικό Άργος και την πεδιάδα του, που μάλιστα μας λέει ότι είναι ιδιαιτέρως έυφορη. Μιλά για κάμπο με πλούσιες σοδειές φημισμένο από την αρχαιότητα, όμως αυτό που μας κινεί την περιέργεια είναι η περιγραφή της αρχαίας πόλης. Μιλά για πύργους που προεξέχουν από το νερό, για ερείπια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, που μάλιστα, τις μέρες με καθαρά νερά μπορείς να διακρίνεις τα τείχη μέσα στη θάλασσα. Οι ντόπιοι ψαράδες, λέει, της εποχής την αποκαλούν η Βυθισμένη Πόλη.

Όμως το σημείο του βιβλίου που μείναμε περισσότερο είναι εκείνο που ο περιηγητής προσεγγίζει τη Βλύχα από το Μακρυνόρος, το οποίο μάλιστα αναφέρει ως σχεδόν απροσπέλαστο λόγω της πυκνής βλάστησης. Μας περιγράφει την ευρύτερη περιοχή ως παραδομένη στους λύκους που όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στους τρομερούς κλέφτες,οι οποίοι έχουν βρει καταφύγιο στην περιοχή.
Βγαίνοντας από το Μακρυνόρος αναφέρει ότι φτάνει στο χωριό Κατάφουρκο και μετά ότι ανοίγεται μπροστά του ένα μεγάλο πεδίο από το οποίο έχουν κοπεί τα δέντρα έτσι ώστε να αποτρέπει τους κλέφτες να κατεβαίνουν προς τα εκεί. Μετά φτάνει στη γέφυρα του χείμαρρου Κρίκελος, ο οποίος, αναφέρει, ότι κρίνοντας από την κατάσταση της κοίτης του πρέπει να είναι πολύ δυνατός την εποχή των βροχών.
Έπειτα φτάνει στο παραθαλάσσιο χωριό του Αράπη και μετά στο χωριό της Βλύχας, όπου και θα περάσουν τη νύχτα.
Στη Βλύχα αναφέρει 40 ελληνικές οικογένειες τις οποίες εκδίωξε, αφού πήρε τις περιουσίες τους, ο Αλή Πασάς από την Πρέβεζα. Μας αναφέρει ότι οι κάτοικοι ζούσαν σε καλύβες διότι ήταν πλέον πάμφτωχοι, πουλούσαν το καλαμπόκι τους και έφερναν αγαθά από τα νησιά του Ιονίου. Ήταν ιδιαιτέρως φιλόξενοι και περιποιήθηκαν αυτόν και τον αδερφό του φέρνοντάς τους γάλα και ότι άλλο είχαν.

Μάλιστα μας λέει ότι γνώριζαν τον αδερφό του και τον εκτιμούσαν διότι τους είχε προστατέψει αρκετές φορές στο παρελθόν. Τέλος μας μιλά και για κάποιον μεγάλο πύργο στη περιοχή, που όμως δεν είναι από την αρχαιότητα.

Αυτά τα ωραία, αυτά τα περίεργα μας μεταφέρει ο Pouqueville από την περιοχή και είπαμε να τα μοιραστούμε μαζί σας, ελπίζουμε να τα απολαύσετε όπως εμείς. Πηγή αλλά και αφορμή για το άρθρο είναι το βιβλίο

POUQUEVILLE'S TRAVELS IN SOUTH- 
ERN EPIRUS

Διαβάστε περισσότερα: https://www.mpoukanews.com/products/%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%8d%ce%ba%ce%b1-%ce%b2%ce%bb%cf%8d%cf%87%ce%b1-1816-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%83%ce%bf/

Ανοίγω το facebook και βλέπω μήνυμα από τον Νίκο τον Ντούλια.Μου λέει λοιπόν ότι βρήκε ένα κείμενο του 1816 ενός Γάλλου πρέσβη στα Ιωάννινα του Αλή Πασά, που ταξίδεψε στις γύρω περιοχές, μεταξύ αυτών και στη Βλύχα.

Πρώτη σκέψη “Έλεος, που τα ξεσκάβει αυτός ο άνθρωπος”. Δεύτερη “Ενδιαφέρον, για να δούμε”

Άρχισα λοιπόν να κοιτώ το κείμενο (ολόκληρο στην Αγγλική της εποχής), να ψάχνω τα κομμάτια στα οποία αναφέρεται η περιοχή. Μιλά λοιπόν για το λιμάνι του Καρβασαρά, επίσης για κάποιο ερημικό νησί με το όνομα Αρμυρός. Μας λέει για Κυκλώπιες οχυρώσεις τις οποίες μάλιστα ταυτίζει με τις αρχαίες Όλπεις. Η περιγραφή της περιοχής δεν είναι όμως απόλυτα σαφής ή τουλάχιστον δε κατάφερα να τη “φέρω” στα σημερινά δεδομένα. Π.χ. στο κείμενο αναφέρει ότι από το λιμάνι του Καρβασαρά φτάνει στον χείμαρρο Κρίκελο, ένα μίλι πιο βόρεια περνά έξω από τη Βλύχα και μετά στο Κατάφουρκο (Kataphrico). Σε άλλο σημείο του βιβλίου (δίνεται παρακάτω) μας λέει ότι από το Κατάφουρκο, οδεύοντας νότια, φτάνει πρώτα στον χείμαρρο Κρίκελο και μετά στο χωριό της Βλύχας.

Ακόμα στο κείμενο μας μιλά και για το Αμφιλοχικό Άργος και την πεδιάδα του, που μάλιστα μας λέει ότι είναι ιδιαιτέρως έυφορη. Μιλά για κάμπο με πλούσιες σοδειές φημισμένο από την αρχαιότητα, όμως αυτό που μας κινεί την περιέργεια είναι η περιγραφή της αρχαίας πόλης. Μιλά για πύργους που προεξέχουν από το νερό, για ερείπια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, που μάλιστα, τις μέρες με καθαρά νερά μπορείς να διακρίνεις τα τείχη μέσα στη θάλασσα. Οι ντόπιοι ψαράδες, λέει, της εποχής την αποκαλούν η Βυθισμένη Πόλη.

Όμως το σημείο του βιβλίου που μείναμε περισσότερο είναι εκείνο που ο περιηγητής προσεγγίζει τη Βλύχα από το Μακρυνόρος, το οποίο μάλιστα αναφέρει ως σχεδόν απροσπέλαστο λόγω της πυκνής βλάστησης. Μας περιγράφει την ευρύτερη περιοχή ως παραδομένη στους λύκους που όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στους τρομερούς κλέφτες,οι οποίοι έχουν βρει καταφύγιο στην περιοχή.
Βγαίνοντας από το Μακρυνόρος αναφέρει ότι φτάνει στο χωριό Κατάφουρκο και μετά ότι ανοίγεται μπροστά του ένα μεγάλο πεδίο από το οποίο έχουν κοπεί τα δέντρα έτσι ώστε να αποτρέπει τους κλέφτες να κατεβαίνουν προς τα εκεί. Μετά φτάνει στη γέφυρα του χείμαρρου Κρίκελος, ο οποίος, αναφέρει, ότι κρίνοντας από την κατάσταση της κοίτης του πρέπει να είναι πολύ δυνατός την εποχή των βροχών.
Έπειτα φτάνει στο παραθαλάσσιο χωριό του Αράπη και μετά στο χωριό της Βλύχας, όπου και θα περάσουν τη νύχτα.
Στη Βλύχα αναφέρει 40 ελληνικές οικογένειες τις οποίες εκδίωξε, αφού πήρε τις περιουσίες τους, ο Αλή Πασάς από την Πρέβεζα. Μας αναφέρει ότι οι κάτοικοι ζούσαν σε καλύβες διότι ήταν πλέον πάμφτωχοι, πουλούσαν το καλαμπόκι τους και έφερναν αγαθά από τα νησιά του Ιονίου. Ήταν ιδιαιτέρως φιλόξενοι και περιποιήθηκαν αυτόν και τον αδερφό του φέρνοντάς τους γάλα και ότι άλλο είχαν.

Μάλιστα μας λέει ότι γνώριζαν τον αδερφό του και τον εκτιμούσαν διότι τους είχε προστατέψει αρκετές φορές στο παρελθόν. Τέλος μας μιλά και για κάποιον μεγάλο πύργο στη περιοχή, που όμως δεν είναι από την αρχαιότητα.

Αυτά τα ωραία, αυτά τα περίεργα μας μεταφέρει ο Pouqueville από την περιοχή και είπαμε να τα μοιραστούμε μαζί σας, ελπίζουμε να τα απολαύσετε όπως εμείς. Πηγή αλλά και αφορμή για το άρθρο είναι το βιβλίο

POUQUEVILLE'S TRAVELS IN SOUTH- 
ERN EPIRUS

Διαβάστε περισσότερα: https://www.mpoukanews.com/products/%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%8d%ce%ba%ce%b1-%ce%b2%ce%bb%cf%8d%cf%87%ce%b1-1816-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%83%ce%bf/

Ανοίγω το facebook και βλέπω μήνυμα από τον Νίκο τον Ντούλια.Μου λέει λοιπόν ότι βρήκε ένα κείμενο του 1816 ενός Γάλλου πρέσβη στα Ιωάννινα του Αλή Πασά, που ταξίδεψε στις γύρω περιοχές, μεταξύ αυτών και στη Βλύχα.

Πρώτη σκέψη “Έλεος, που τα ξεσκάβει αυτός ο άνθρωπος”. Δεύτερη “Ενδιαφέρον, για να δούμε”

Άρχισα λοιπόν να κοιτώ το κείμενο (ολόκληρο στην Αγγλική της εποχής), να ψάχνω τα κομμάτια στα οποία αναφέρεται η περιοχή. Μιλά λοιπόν για το λιμάνι του Καρβασαρά, επίσης για κάποιο ερημικό νησί με το όνομα Αρμυρός. Μας λέει για Κυκλώπιες οχυρώσεις τις οποίες μάλιστα ταυτίζει με τις αρχαίες Όλπεις. Η περιγραφή της περιοχής δεν είναι όμως απόλυτα σαφής ή τουλάχιστον δε κατάφερα να τη “φέρω” στα σημερινά δεδομένα. Π.χ. στο κείμενο αναφέρει ότι από το λιμάνι του Καρβασαρά φτάνει στον χείμαρρο Κρίκελο, ένα μίλι πιο βόρεια περνά έξω από τη Βλύχα και μετά στο Κατάφουρκο (Kataphrico). Σε άλλο σημείο του βιβλίου (δίνεται παρακάτω) μας λέει ότι από το Κατάφουρκο, οδεύοντας νότια, φτάνει πρώτα στον χείμαρρο Κρίκελο και μετά στο χωριό της Βλύχας.

Ακόμα στο κείμενο μας μιλά και για το Αμφιλοχικό Άργος και την πεδιάδα του, που μάλιστα μας λέει ότι είναι ιδιαιτέρως έυφορη. Μιλά για κάμπο με πλούσιες σοδειές φημισμένο από την αρχαιότητα, όμως αυτό που μας κινεί την περιέργεια είναι η περιγραφή της αρχαίας πόλης. Μιλά για πύργους που προεξέχουν από το νερό, για ερείπια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, που μάλιστα, τις μέρες με καθαρά νερά μπορείς να διακρίνεις τα τείχη μέσα στη θάλασσα. Οι ντόπιοι ψαράδες, λέει, της εποχής την αποκαλούν η Βυθισμένη Πόλη.

Όμως το σημείο του βιβλίου που μείναμε περισσότερο είναι εκείνο που ο περιηγητής προσεγγίζει τη Βλύχα από το Μακρυνόρος, το οποίο μάλιστα αναφέρει ως σχεδόν απροσπέλαστο λόγω της πυκνής βλάστησης. Μας περιγράφει την ευρύτερη περιοχή ως παραδομένη στους λύκους που όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στους τρομερούς κλέφτες,οι οποίοι έχουν βρει καταφύγιο στην περιοχή.
Βγαίνοντας από το Μακρυνόρος αναφέρει ότι φτάνει στο χωριό Κατάφουρκο και μετά ότι ανοίγεται μπροστά του ένα μεγάλο πεδίο από το οποίο έχουν κοπεί τα δέντρα έτσι ώστε να αποτρέπει τους κλέφτες να κατεβαίνουν προς τα εκεί. Μετά φτάνει στη γέφυρα του χείμαρρου Κρίκελος, ο οποίος, αναφέρει, ότι κρίνοντας από την κατάσταση της κοίτης του πρέπει να είναι πολύ δυνατός την εποχή των βροχών.
Έπειτα φτάνει στο παραθαλάσσιο χωριό του Αράπη και μετά στο χωριό της Βλύχας, όπου και θα περάσουν τη νύχτα.
Στη Βλύχα αναφέρει 40 ελληνικές οικογένειες τις οποίες εκδίωξε, αφού πήρε τις περιουσίες τους, ο Αλή Πασάς από την Πρέβεζα. Μας αναφέρει ότι οι κάτοικοι ζούσαν σε καλύβες διότι ήταν πλέον πάμφτωχοι, πουλούσαν το καλαμπόκι τους και έφερναν αγαθά από τα νησιά του Ιονίου. Ήταν ιδιαιτέρως φιλόξενοι και περιποιήθηκαν αυτόν και τον αδερφό του φέρνοντάς τους γάλα και ότι άλλο είχαν.

Μάλιστα μας λέει ότι γνώριζαν τον αδερφό του και τον εκτιμούσαν διότι τους είχε προστατέψει αρκετές φορές στο παρελθόν. Τέλος μας μιλά και για κάποιον μεγάλο πύργο στη περιοχή, που όμως δεν είναι από την αρχαιότητα.

Αυτά τα ωραία, αυτά τα περίεργα μας μεταφέρει ο Pouqueville από την περιοχή και είπαμε να τα μοιραστούμε μαζί σας, ελπίζουμε να τα απολαύσετε όπως εμείς. Πηγή αλλά και αφορμή για το άρθρο είναι το βιβλίο

POUQUEVILLE'S TRAVELS IN SOUTH- 
ERN EPIRUS

Διαβάστε περισσότερα: https://www.mpoukanews.com/products/%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%8d%ce%ba%ce%b1-%ce%b2%ce%bb%cf%8d%cf%87%ce%b1-1816-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%83%ce%bf/

Ανοίγω το facebook και βλέπω μήνυμα από τον Νίκο τον Ντούλια.Μου λέει λοιπόν ότι βρήκε ένα κείμενο του 1816 ενός Γάλλου πρέσβη στα Ιωάννινα του Αλή Πασά, που ταξίδεψε στις γύρω περιοχές, μεταξύ αυτών και στη Βλύχα.

Πρώτη σκέψη “Έλεος, που τα ξεσκάβει αυτός ο άνθρωπος”. Δεύτερη “Ενδιαφέρον, για να δούμε”

Άρχισα λοιπόν να κοιτώ το κείμενο (ολόκληρο στην Αγγλική της εποχής), να ψάχνω τα κομμάτια στα οποία αναφέρεται η περιοχή. Μιλά λοιπόν για το λιμάνι του Καρβασαρά, επίσης για κάποιο ερημικό νησί με το όνομα Αρμυρός. Μας λέει για Κυκλώπιες οχυρώσεις τις οποίες μάλιστα ταυτίζει με τις αρχαίες Όλπεις. Η περιγραφή της περιοχής δεν είναι όμως απόλυτα σαφής ή τουλάχιστον δε κατάφερα να τη “φέρω” στα σημερινά δεδομένα. Π.χ. στο κείμενο αναφέρει ότι από το λιμάνι του Καρβασαρά φτάνει στον χείμαρρο Κρίκελο, ένα μίλι πιο βόρεια περνά έξω από τη Βλύχα και μετά στο Κατάφουρκο (Kataphrico). Σε άλλο σημείο του βιβλίου (δίνεται παρακάτω) μας λέει ότι από το Κατάφουρκο, οδεύοντας νότια, φτάνει πρώτα στον χείμαρρο Κρίκελο και μετά στο χωριό της Βλύχας.

Ακόμα στο κείμενο μας μιλά και για το Αμφιλοχικό Άργος και την πεδιάδα του, που μάλιστα μας λέει ότι είναι ιδιαιτέρως έυφορη. Μιλά για κάμπο με πλούσιες σοδειές φημισμένο από την αρχαιότητα, όμως αυτό που μας κινεί την περιέργεια είναι η περιγραφή της αρχαίας πόλης. Μιλά για πύργους που προεξέχουν από το νερό, για ερείπια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, που μάλιστα, τις μέρες με καθαρά νερά μπορείς να διακρίνεις τα τείχη μέσα στη θάλασσα. Οι ντόπιοι ψαράδες, λέει, της εποχής την αποκαλούν η Βυθισμένη Πόλη.

Όμως το σημείο του βιβλίου που μείναμε περισσότερο είναι εκείνο που ο περιηγητής προσεγγίζει τη Βλύχα από το Μακρυνόρος, το οποίο μάλιστα αναφέρει ως σχεδόν απροσπέλαστο λόγω της πυκνής βλάστησης. Μας περιγράφει την ευρύτερη περιοχή ως παραδομένη στους λύκους που όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στους τρομερούς κλέφτες,οι οποίοι έχουν βρει καταφύγιο στην περιοχή.
Βγαίνοντας από το Μακρυνόρος αναφέρει ότι φτάνει στο χωριό Κατάφουρκο και μετά ότι ανοίγεται μπροστά του ένα μεγάλο πεδίο από το οποίο έχουν κοπεί τα δέντρα έτσι ώστε να αποτρέπει τους κλέφτες να κατεβαίνουν προς τα εκεί. Μετά φτάνει στη γέφυρα του χείμαρρου Κρίκελος, ο οποίος, αναφέρει, ότι κρίνοντας από την κατάσταση της κοίτης του πρέπει να είναι πολύ δυνατός την εποχή των βροχών.
Έπειτα φτάνει στο παραθαλάσσιο χωριό του Αράπη και μετά στο χωριό της Βλύχας, όπου και θα περάσουν τη νύχτα.
Στη Βλύχα αναφέρει 40 ελληνικές οικογένειες τις οποίες εκδίωξε, αφού πήρε τις περιουσίες τους, ο Αλή Πασάς από την Πρέβεζα. Μας αναφέρει ότι οι κάτοικοι ζούσαν σε καλύβες διότι ήταν πλέον πάμφτωχοι, πουλούσαν το καλαμπόκι τους και έφερναν αγαθά από τα νησιά του Ιονίου. Ήταν ιδιαιτέρως φιλόξενοι και περιποιήθηκαν αυτόν και τον αδερφό του φέρνοντάς τους γάλα και ότι άλλο είχαν.

Μάλιστα μας λέει ότι γνώριζαν τον αδερφό του και τον εκτιμούσαν διότι τους είχε προστατέψει αρκετές φορές στο παρελθόν. Τέλος μας μιλά και για κάποιον μεγάλο πύργο στη περιοχή, που όμως δεν είναι από την αρχαιότητα.

Αυτά τα ωραία, αυτά τα περίεργα μας μεταφέρει ο Pouqueville από την περιοχή και είπαμε να τα μοιραστούμε μαζί σας, ελπίζουμε να τα απολαύσετε όπως εμείς. Πηγή αλλά και αφορμή για το άρθρο είναι το βιβλίο

POUQUEVILLE'S TRAVELS IN SOUTH- 
ERN EPIRUS

Διαβάστε περισσότερα: https://www.mpoukanews.com/products/%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%8d%ce%ba%ce%b1-%ce%b2%ce%bb%cf%8d%cf%87%ce%b1-1816-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%83%ce%bf/